تأثیر فاکتورهای محیطی دما، شوری و میزان فلز سرب بر رشد باکتری مقاوم به فلز سرب جداسازی شده از رسوبات خلیج فارس

فلزات سنگین یکی از پایدارترین آلاینده ها در آب هستند که برخلاف سایر آلاینده ها به سختی تجزیه می شوند، در زنجیره غذایی تجمع می یابند و تهدید مهمی برای سلامت عمومی انسان به شمار می روند. فرآیند جذب زیستی، تکنولوژی جدیدی در زمینه حذف آلاینده ها از جمله فلزات سنگین براساس توانایی میکروارگانیسم ها می باشد. مطالعه ما در زمینه شناسایی باکتری های مقاوم به فلز سرب در رسوبات آلوده خلیج فارس به جداسازی باکتری micrococcus sp. به عنوان گونه مقاوم به فلز سرب منجر گردید. حداکثر رشد باکتری micrococcus sp. در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر سرب بر اساس جذب نوری 86/0 اندازه گیری شد و با افزایش غلظت سرب رشد کاهش یافت با این حال تا غلظت 800 میلی گرم بر لیتر نیز قادر به رشد بود. دمای بهینه جهت رشد باکتری مذکور 25 درجه سانتی گراد است و با حداکثر رشد باکتری در دمای 15، 35 و 45 درجه سانتی گراد تفاوت معنی داری نشان داد (p ≤ 0.05). همچنین نتایج حاصل از تست هالوفیل، حاکی از هالوتولرانت بودن گونه فوق بود. با افزایش غلظت نمک از صفر تا 4 درصد رشد باکتری افزایش می یابد و در صورت افزایش نمک به غلظت های 6، 8 و 10 درصد رشد به طور قابل توجهی کاهش یافت.